De brieven aan Filemon en Titus

Recensie (WegWijs januari/februari 2012, jaargang 66, nr. 1)

Bij uitgeverij Everread is een vijftal boekjes over brieven van Paulus verschenen. Ze zien er keurig uit en zijn gebonden in een harde band. Compliment! Het binnenwerk steekt daar schriel bij af door een verkeerde bladspiegel en letterkeuze.
Foei! Wat de inhoud betreft gaat het net zo. De schrijver geeft een vers-voor-vers- of eigenlijk woord-voor-woordverklaring. Mijn eerste indruk was: ‘leerzaam’ en ‘daar kan weinig mee mis gaan’. Bij nadere kennismaking bleek ik me te vergissen. Haast van elk woord wordt het Griekse origineel (in Nederlandse letters) weergegeven en wordt vervolgens verteld wat dat woord ‘letterlijk’ zou betekenen. Bijvoorbeeld: broeder is in het Grieks adelfos endelfos betekent moederschoot. De lezer moet het maar aannemen en kan het niet controleren. Hoorde een Griek die moederschoot nog doorklinken als hij iemand broeder noemde? Horen wij de Germaanse god Wodan nog doorklinken in ons woord woede? Kortom, je lijkt er wijzer van te worden, maar je hebt slechts een weetje opgedaan. Nog zo’n weetje: ‘God (theos) komt ruim 1300 keer in de Bijbel voor; in Titus dertien maal.’ Met dit soort nutteloze informatie staat het boekje vol. Daarnaast leidt de Griekse oriëntatie van de schrijver nogal eens tot mallotige ‘vertalingen’ als ‘Overtuigende uw gehoorzaamheid, schrijf ik u…’ en onzin als ‘Te schande gemaakt worden kan heel letterlijk ook met “in-keren” worden weergegeven.’
Geen aanrader dus.

Martin van Veelen