Recensie (WegWijs januari/februari 2009, jaargang 63, nr. 1)
Dit spel is ontwikkeld als onderdeel van een catechesemethode door de Gereformeerde Kerk te Winsum. Volgens de informatie die ik erover kreeg, is het spel geschikt voor jong en oud.
Bij de eerste categorie heb ik het uitgeprobeerd: vier kinderen van groep zeven van een gereformeerde basisschool hadden de primeur.
Omdat het spel vele varianten kent, waarvan enkele ideeën bij het spel geleverd worden, hebben we gewoon wat uitgeprobeerd. ‘Wie ben ik?’ was aardig pittig: één persoon trekt een kaart maar weet zelf niet welke. De andere spelers weten het wel. Door vragen moet de eerste speler erachter komen welke kaart er getrokken is. De kinderen kennen niet alle bijbelverhalen en soms geeft het plaatje iets andere informatie dan de tekst. Een voorbeeld daarvan is het optreden van Jezus: hierbij wordt het plaatje van Zacheüs getoond. Gaandeweg krijgen ze er meer handigheid in de juiste vragen te stellen. Alle kaarten in chronologische volgorde leggen is een andere vorm. Tja, komt Nehemia nou voor of na Ester? Een heleboel kaarten kunnen wel meteen neergelegd worden. De kinderen juichen als bij controle blijkt dat ze veel kaarten goed hebben. De handleiding geeft de goede volgorde aan, dat scheelt. Als laatste variant speelden we ‘Wie is de jongste?’ Hierbij worden er steeds kaarten op een stapel gegooid, wie de kaart heeft van het bijbelverhaal dat het kortst geleden is, heeft gewonnen. De kinderen waren enthousiast.
Ze hadden wel één minpunt: de mensfiguren zien er nogal spookachtig uit. ‘Dit maakt de Bijbel belachelijk’ werd door een van de kinderen opgemerkt. Ik vind het minpunt niet doorslaggevend en heb het spel ook nog uitgeprobeerd onder de volwassen leden van onze kerkelijke wijk. Groot succes en ook voor andere groepen vast bruikbaar!
Martine Kwey-Haasdijk