De meeste mensen deugen, toch?

Ha, de meeste mensen deugen! Dat doet mij goed, zo’n positief bericht.

Ik had het al wel gedacht; ik ken best wel veel mensen, maar van geen daarvan kan ik zeggen dat ze niet deugen. Waarom Rutger Bregman zo’n dik boek moet schrijven met tientallen pagina’s ‘bewijsmateriaal’ om dat aan te tonen? En waarom dat boek dan zo populair is?

Natuurlijk zijn er in de wereld ook mensen die niet deugen. Zij moeten teruggefloten worden. Door mensen die wel deugen. En dat zijn gelukkig de meesten. Dus het komt wel goed, een keer?

Als kind dacht ik dat je in de oorlog te maken had met de slechteriken (de meeste Duitsers) of met  de goeden (de Nederlanders op de NSB-ers na). Het was schokkend om je bij het ouder worden te realiseren dat er een heel grote zwijgende meerderheid moet zijn geweest. Allemaal mensen die niet deugen? 

Het blijkt dus niet mee te vallen de mensheid in te delen in wel en niet deugende mensen. Eigen ervaring lijkt me hier een heel grote rol te spelen. Ben ik in mijn leven doorgaans positief  bejegend door mijn omgeving, dan zal het anders uitpakken dan dat ik veel negatieve deuken heb opgelopen.

Dus, toch maar het boek van Bregman ter hand genomen. Het leest als een tierelier, dat wel, maar overtuigt het ook? Is het realistisch? Of is het de oppepper die we zo graag willen horen in een wereld die verstrikt is in boosheid en kwaadaardigheid? Zijn de vele wetenschappelijke, vaak opmerkelijke, bewijzen geselecteerd door de auteur omdat hij wil aantonen dat de meeste mensen deugen? Worden tegenargumenten niet heel gemakkelijk en met veel bombarie weggeredeneerd?

Hmm. Of deug ik nu zelf niet om zijn objectiviteit in  twijfel te trekken.

Ben ik een tè gereformeerd meisje, bevooroordeeld door de Bijbel?

Fijn dat de nieuwste WegWijs op dit thema inzoomt!

Riet Steenbergen.