De uitnodiging

Recensie (WegWijs maart/april 2012, jaargang 66, nr. 2 )

Is dit boek een roman? Het verhaal wordt nogal sentimenteel verteld. Mack verwerkt het verlies van zijn vijfjarige dochtertje, dat door een crimineel ontvoerd en vermoord wordt. Erg spannend is dit niet, want het drama wordt al lang tevoren aangekondigd als ‘Het Grote Verdriet’.
Mack ontvangt een schriftelijke uitnodiging van God. Hoe weet hij dat de brief inderdaad van God is? Wel, Mack heeft theologie gestudeerd en geleerd: ‘Gods stem was gereduceerd tot een stuk papier, een boek, en zelfs dat boek moest geïnterpreteerd en ontcijferd worden door de juiste gezaghebbenden en intellectuelen op dat gebied.’ Logisch toch!
Mack ontmoet dus God zelf en leert van Hem veel over de Drie-eenheid, de persoon van Christus, de schepping, Gods regering, de mens. Kortom, een flinke brok dogmatiek.
Nu heb ik met dogmatiek nooit veel op gehad. Ik vind de bezigheid om het levende woord van God in onderwerpen op te splitsen en te ordenen ietwat arrogant. Maar De Uitnodiging heeft mijn waardering van de gereformeerde dogmatiek verhoogd. Want die dogmatiek presenteert zichzelf als mensenwerk en probeert tenminste bij elke uitspraak die ze doet terug te verwijzen naar de Bijbel zelf.
W. Paul Young fundeert zijn dogmatische uitspraken niet op de Bijbel; dat is toch maar een ‘stuk papier’. Hij legt zijn dogmatische uitspraken in de mond van God zelf. En dat is volgens mij nu juist meer godslasterlijk dan dat hij de drie goddelijke Personen laat optreden in menselijke gedaanten. Meer dan 30.000 exemplaren van dit boek werden verkocht. Blijkbaar zijn er veel christenen die zoiets met plezier lezen. Dat zal wel komen doordat er in Youngs dogmatiek ook heel goede dingen worden gezegd. Maar het maakt me niet vrolijk.

Martin van Veelen