Geheime gelovigen

Recensie (WegWijs september/oktober 2010, jaargang 64, nr. 5)

Hoe kan een kerk een levendige geloofsgemeenschap zijn die een positieve, zegenrijke uitstraling heeft naar de buurt toe? Ofwel: hoe kan een kerk er voor de buurt zijn? Dat is de vraag die centraal staat in dit boek van René van Loon, predikant van de hervormde wijkgemeente Schollevaar in Capelle aan den IJssel.
In antwoord op deze vraag onderscheidt Van Loon twee sporen: algemene dienstbaarheid en hulp bij geloofsvragen. Bij het eerste spoor denkt hij aan de kerk in de rol van hulpgever. Elke schijn van stiekeme evangelisatie is daarbij uit den boze: ‘Als we hulp geven, doen we dat ruimhartig, ongeacht wie de ander is’ (p. 31). Bij het tweede spoor gaat het juist meer om woorden dan om daden: de kerk is er voor mensen met geloofsvragen en ontplooit zelf activiteiten om die mensen te ontmoeten en met hen in gesprek te gaan.
Zo samengevat lijkt het tweesporenbeleid van Van Loon wellicht nog wat globaal, maar in het boek wordt dit uitgebreid en praktisch uitgewerkt. Zo geeft de auteur vanuit zijn ervaring niet alleen een beeld van wat er mogelijk is, maar brengt hij de lezer ook op ideeën en maakt hij hem enthousiast. Wat dacht je bijvoorbeeld van een avond voor nieuwe wijkbewoners of open maaltijden? Dat hij deze praktische inslag kiest, wil overigens niet zeggen dat hij ons aan het werk wil zetten zonder duidelijke geestelijke onderbouwing. Integendeel. Voordat hij aan de praktische kant van het probleem begint, nodigt de schrijver ons uit om eerst goed na te gaan welke bijbelse motivatie er is om kerk voor de buurt te (willen) zijn en welke persoonlijke houding ervoor nodig is.
Het resultaat is een evenwichtig boek dat jou hopelijk net zo in zijn greep krijgt als mij en dat aanmoedigt om het nu eens niet bij mooie ideeën en woorden te laten, maar aan de slag te gaan.

Nikè van der Mijden