Bespreking (WegWijs maart/april 2011, jaargang 65, nr. 2)
Er zijn mensen die moeite hebben met de heilige grond uit gezang 171. Je kunt hier op aarde toch niet zomaar zingen of spreken over heilige grond? De schrijver van het boekje Heilige grond heeft daarmee geen enkele moeite. Wie jongeren ontmoet staat op heilige grond. Er is geen enkele plek waar God niet is. Dat geldt ook voor de postchristelijke jongerencultuur. Jongeren zijn onmisbaar in de kerk. De auteur ontdekte bij jongeren hartstocht en verlangen naar God. Tegelijk constateert hij dat jongeren massaal de kerk verlaten. Het dwingt ons, aldus Matsinger, na te denken over de onderliggende oorzaken van kerkverlating. De kerkverlater geeft ons een duidelijke en uitdagende agenda mee voor aantrekkelijk (missionair) jongerenwerk. Dit moet tot speerpunt in de missionaire focus van de kerk gemaakt worden. Jongerenwerk is van levensbelang, elke seconde telt.
Vanuit zijn ervaring als teamleider bij Youth for Christ en trainer/docent aan de Jongerenwerkersopleiding van de Wittenberg wijst hij ons de weg in het leef- en denkklimaat van jongeren, en hij reikt ons heel wat waarvolle overwegingen aan voor het jongerenwerk in de kerk. Terecht wijst de hij er daarbij op dat er dan wel eens veel veranderen kan in de kerk. Ik plaats daar wel de kanttekening bij die ik ontleen uit het (in deze rubriek eerder besproken) boek van Mark Mittelberg Bouwen aan een aanstekelijk kerk: geen plan van aanpak zal van onze kerk een aanstekelijke kerk maken als de kern van wat we verkondigen afwijkt van het onvervalste evangelie van Jezus Christus
Henk Bouwmeester