Recensie (WegWijs september/oktober 2007, jaargang 61, nr. 5)
Al jaren leed zij aan de ziekte van Alzheimer. Ze was, om zo te zeggen, de weg goed kwijt. Of toch niet. Twee weken voordat zij stierf zei ze dat ze er zo naar verlangde naar de hemel te gaan. ‘Dan had ze geen last meer van de zonde.’ Kernachtiger kon zij het boekjeUitzien naar Jezus niet samenvatten. Zij zal het boekje nooit hebben gelezen. Het is een deeltje uit de Scala-reeks. Bedoeld voor jonge mensen, maar evengoed zeer lezenswaardig voor oude(re) mensen. Want wie kent de twijfels, vragen en aarzelingen niet van de jongeren in het boek. Wie verlangt niet naar de terugkomst van Jezus, maar wil toch nog wel even graag... Of hoopt dat die grote dag nog even op zich zal laten wachten opdat kind, vriend of familielid nog tijd krijgt zich te bekeren.
In het boekje staat het verlangen naar Jezus’ terugkomst centraal. Eeuwig leven komt dan ook regelmatig in beeld. Het wordt vooral belicht als het leven na dit leven. ‘Als gelovige ben je op reis’ en mag je ‘over het graf heenkijken naar de terugkeer van Jezus, naar de opstanding van ons lichaam en een eeuwig leven’.
Soms ook lijkt in het boekje eeuwig leven nog aan tijd gebonden te zijn. In woorden als ‘je hebt aan de eeuwigheid niet genoeg om alles te zien en te bewonderen in de hemel’. Je komt begrippen te kort om het leven bij God zonder zonde te duiden. Als gelovige mag je nu al ‘een beginsel van die eeuwige vreugde’ ervaren (zondag 22). De auteur noemt dit een ‘eerste kwetsbare begin’. En toch laat hij die vreugde volop bloeien in de toon en strekking van het boekje: uitzien naar Jezus moet een deel van je leven zijn, een leven beheersend verlangen!
Henk Bouwmeester