Een mooier verhaal

Een mooier verhaal
Gods schoonheid doorbreekt onze duisternis

Het goede moment, dit boek? Of laat je het even liggen?

Recensie (WegWijs maart/april 2025, jaargang 79, nr. 2)

Dit is denk ik een boek dat je modern gezegd 'voelt' of 'niet voelt'. Daarmee bedoel ik te zeggen dat het je beetpakt en je het niet meer weg kunt leggen of dat je snel afhaakt. Ik behoor tot het eerste kamp en heb het boek met aandacht, herkenning en enige jaloezie gelezen. Met dat laatste bedoel ik dat ik het op een bepaalde manier graag zelf had willen schrijven. Clarkson heeft namelijk de gave om een van de moeilijkste vragen in het leven – de vraag naar het lijden in de wereld en ook in je eigen leven – op een persoonlijke, associatieve en ergens ook literaire manier te beantwoorden.

Ze weet als geen ander wat het betekent om te leven in een gebroken wereld. Ze worstelt namelijk al vanaf jonge leeftijd met psychische aandoeningen, depressie en twijfel. Daarover schrijft ze eerlijk en aangrijpend in het boek. Temidden van die gebrokenheid gaat ze op zoek naar gaat ze op zoek naar antwoorden en die vindt ze op een verrassende manier.

Laat ik het kort samenvatten met een citaat uit het boek: 'De wereld is vol verdriet, zoals altijd. Maar Gods goedheid komt steeds opnieuw. Zijn schoonheid is als een kostbare baby, die groter wordt in de baarmoeder, tot de tijd van de geboorte. Hij pakt onze vermoeide handen vast met de kwetsbare, wonderlijke grip van pasgeboren vingertjes. Gods schoonheid wordt zichtbaar in zijn menswording, in de hand die genas, maar die ook eten bereidde, de hand die stormen stilde en kinderen naderbij wenkte. Zijn schoonheid rijst op uit de as van een gewelddadige dood en trekt ons mee zijn licht in. Het is een schoonheid die zich naar ons uitstrekt, gehuld in talloze verschillende handen en gezichten, die verwerven is met het licht, straalt in nieuwe blaadjes of heldere sterren, en ons verder leidt naar de herstelde wereld en het koninkrijk der hemelen. Schoonheid – altijd oud, altijd nieuw – die met kracht ons duister binnenkomt en alles licht maakt.'

Je zou dit kunnen lezen als een kernachtige samenvatting van het boek. En laat ik daarbij zeggen; dit is dus een boek waarin het gaat over het gelaagde leven; donker en zwaar, helder en licht. Of je dit boek 'voelt' of 'niet voelt' heeft er misschien wel mee te maken of de gelaagdheid van Clarkson haar leven resoneert met dat van jou. Met andere woorden dit is een boek dat vraagt om de juiste houding op het goede moment in jouw leven. Maar daar kom je snel genoeg achter. En anders laat je het even liggen, want dit kwetsbare boek van Clarkson is van een tijdloze diepte en schoonheid.

Maarten Boersema