Hemel, laat gerechtigheid neerregenen, laat haar neerstromen uit de wolken, en laat de aarde zich openen. Laten hemel en aarde redding voortbrengen en ook het recht doen ontspruiten. Ik, de HEER, heb dit alles geschapen.
In alle kinderbijbels is het te vinden: het verhaal over de ark van Noach. Alle dieren die twee aan twee de ark ingaan, doen het natuurlijk goed bij de jongsten. Maar zo romantisch als het in eerste instantie misschien lijkt, is het verhaal helemaal niet. Alles op aarde wordt weggevaagd. Hemel en aarde openen zich en brengen een enorme watervloed voort. Alleen Noach, zijn gezin en de dieren in de ark worden behouden (Genesis 7).
De woorden die gebruikt worden in Jesaja 45 vers 8 herinneren me aan dat verhaal. Deze tekst lijkt wel een tegenhanger te zijn van het verhaal uit Genesis 7. Hier lezen we de vraag om gerechtigheid te laten regenen, om het uit de wolken te laten stromen. Om hemel en aarde geen vernietiging, maar redding te laten voortbrengen.
Het verhaal wordt als het ware omgekeerd. Geen dood en verderf. Maar gerechtigheid, redding en recht. En dit gebed wordt verhoord in de geboorte van Jezus Christus. Zoon van God en Mensenzoon. Hemel en aarde brengen in Hem redding voort.
Dus eindigen we dan toch nog met een romantisch verhaal? Voor de oppervlakkig lezer misschien wel, maar als je verder leest in het evangelie blijkt ook het leven van Jezus geen feel good story te zijn. Van begin tot eind stond zijn leven in het teken van zijn grote levensopdracht: het redden van zondaars door de dood aan het kruis. Hij bracht werkelijk redding!
Ik wens je een gezegende kerst toe in het teken van kribbe en kruis!
Deze meditatie is geschreven door Nanda Langkamp-van Eijk.
