December

December staat voor de deur. De feestmaand.
En toch, waarom heb ik altijd zo’n dubbel gevoel bij december?

De festiviteiten beginnen met het Sinterklaasfeest: Een oude grijsaard komt zijn opwachting maken met een boek waarin hij al onze onhebbelijkheden, die door zijn knechten gemeld worden, opschrijft. Daarmee confronteert hij ons, maar gelukkig, hij vergeeft ook gul en deelt cadeautjes uit. Je wensenbriefjes kun je bij hem inleveren en wie weet!  Maar vroeg of laat kom je er achter dat het allemaal nep is en wordt het een feest van dolle pret met dwaze gedichten ….. En daar is niks mis mee, maar laat het dat dan ook maar blijven. Want de jongste jeugd vindt het allemaal best spannend en gelooft er zo heilig in dat voor hen het geloof in een sint die niet bestaat dan ook een schokkende ontdekking kan zijn. De grens tussen God en Sinterklaas is voor hen vaak niet zo scherp. God ziet immers ook alles, Hij wijst je ook op je zonden en vergeeft immers ook als je er spijt van hebt. En als de ‘grote mensen’ van hun geloof niet veel meer maken dan dat, dan kan God zomaar op Sint gaan lijken en zou Hij dan wel echt zijn?

Vervolgens advent. Meestal betekent het: druk, druk, druk. Druk in de weer met kerstversiering, wat eten we, wat moet je aan, wie nodig je uit? We rennen van kerstuitvoering naar kerstviering, van  kerstborrel naar kerstdiner. Elke dag mogen de kinderen een raampje van de adventskalender open maken en een snoepje opeten. Zo spannend! En eindelijk is het dan zover: je gaat ’s nachts naar de kerk, want er is ongeveer op dat tijdstip een kindje geboren heel lang geleden. En er is een kribje, er zijn engeltjes en herdertjes en sterretjes. Er is eventjes vrede op aarde en zo. En dit alles wordt omlijst door een mafkees van een kerstman, die zomaar uit de lucht komt vallen, evenals het kerstkindje, zonder begin en zonder einde ……. En na het kerstdiner is er nog een dag voor de kliekjes. En dan is het weer klaar, over, uit.

Tenslotte staat de oliebollen- en vuurwerktraditie nog op het programma. Op oudejaarsavond zijn we eerst nog in ons zelf gekeerd, we maken de balans op van het oude jaar en goede voornemens voor het nieuwe om vervolgens uit ons dak te gaan met champagne en eindeloos gezoen. Met een laatste restje energie gaan we nog een dag met familie en vrienden onze kater te lijf, misschien bezoeken we nog een eenzame of zieke kennis. Maar dan is het toch echt gebeurd; we kunnen de rommel weer opruimen en zijn blij over te kunnen gaan tot de orde van de dag.

Tja, als ik het zo achter elkaar opschrijf dan is de confrontatie best heftig.
Hoe ziet mijn decembermaand er uit?
Hoe ga ik er mee om, laat ik het over me heen komen of vertel ik het echte verhaal?
Drukke dagen voor de boeg dus.