Daar komen de stammen samen, de stammen van de HEER.
Psalm 122:4
Ga je mee?
De een zoekt elk jaar een andere vakantiebestemming; een ander gaat al jaren naar hetzelfde adres. Het volk Israël kende wel veel vrije dagen als je alle sabbatten en feestdagen bij elkaar optelt. Maar over vakanties lees je niets. Wel over reizen met een vaste bestemming: samen op weg naar Jeruzalem. Dat hoorde bij de feesten. Van heinde en ver kwamen dan de mensen uit alle stammen van Israël bij elkaar. Zeker in de tijd van David. In Jeruzalem woonde God. En in de reis naar Jeruzalem richtten ze zich op Hem. Hij is het centrale punt in hun leven.
Het had ook iets moois: de ontmoeting van al die mensen. Psalm 68 zingt daarover. De dichter ziet Benjamin komen, en de vorsten van Juda, en nog veel anderen. Het verruimde ook hun blik: vanuit het dorpje in het noorden naar de stad Jeruzalem met al die mooie gebouwen.
Psalm 122 is een psalm die we graag zingen. Ga je met ons mee, op weg naar Jeruzalem? En dan niet als reisdoel in een vakantie. Maar als oriëntatiepunt in je leven. Waar richt je je op? Wie staat centraal? Hoe komt dat naar voren in je leven? Eén ding is duidelijk: voor de psalmdichter geldt: hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Hij gunt het iedereen om zo dicht bij God te zijn. Doen wij dat ook?
