
Onlangs bij de sportschool stapte een collega-sporter tegelijk met mij op een loopband. We begonnen gelijktijdig en het leek erop dat we ook gelijk op liepen. Maar gaandeweg zag ik hem eerst stiekem, later openlijk, op mijn dashboard loeren hoe het met mijn calorieverbruik gesteld was. Om vervolgens zijn tempo steeds wat aan te passen. Na een minuut of 10 stapte ik af om te gaan roeien, maar dat stond de buurman helemaal niet aan. Want, zo zei hij, “nu heb ik deze wedstrijd definitief verloren en ik was je bijna gepasseerd.” Ik was me van geen wedstrijd bewust geweest en streefde ook geen enkel hoger doel na. Maar toen hij zo verontwaardigd reageerde voelde ik me toch de betere vanwege deze onverwachte overwinning. En….. ik had stiekem leedvermaak.
Competitie; wij mensen hebben er een dagtaak aan. Soms met het doel de ander en jezelf tot grotere prestaties te drijven; vaker om net iets slimmer, handiger, leuker, belangrijker en beter te willen zijn dan een ander. Jezelf afmeten aan een ander, wie doet er niet aan mee?
Het voorval in de sportschool was grappig, al weet ik zeker dat, als mijn collega had gewonnen de hele zaal had kunnen meegenieten van zijn prestatie. Maar ik ken hem en zou hem te zijner tijd vast een keer teruggepakt hebben. Zo gaan we daar met elkaar om, speels en in goede harmonie.
In de echte wereld is competitie niet altijd leuk. Het kan mensen tot jaloezie drijven, tot pestgedrag leiden en in gevallen van machtsposities tot haat en nijd en erger. Je ziet het in het leven van alle dag in kerk, staat en maatschappij gebeuren. We zijn er aan gewend, doen er gemakkelijk aan mee. Maar, en dat weten we heel goed, deugen doet het niet.
Dan alle competitie maar in de ban doen?
Natuurlijk niet, maar de noodzaak van fair play op alle terreinen van het leven dringt zich wel op.
Niet over de rug van een ander groot willen worden, je zin krijgen, aanzien verwerven. Geen dubbele agenda, je aan de spelregels houden en de ander de winst gunnen.
Het doet mij denken aan onze junioren, jarenlang fanatieke waterpoloërs. Ze konden geweldig genieten van een wedstrijd, ook al hadden ze met 20 – 0 verloren, terwijl ze een gewonnen wedstrijd met veel winst waardeloos vonden. Het ging ze om Fair Play*.
Zo kan een verloren wedstrijd toch een heel mooie wedstrijd zijn.
Riet Steenbergen.
*Fair Play gaat over sportiviteit en respect in de sport