Denkend aan de dood kom ik tot leven

gedachten over het levenseinde

Recensie (WegWijs juli / augustus 2019, jaargang 73, nr. 4)

Gedachten over het levenseinde

Het boek Denkend aan de dood kom ik tot leven is een persoonlijk boek geworden van emerituspredikant Piet Schelling. Hij hoopt dat zijn verhaal anderen zal aanmoedigen om vruchtbaar na te denken over hun einde. Hij houdt van het leven en dat komt mee door vijf kwalificaties: het vermogen om te kiezen, bewust kunnen communiceren, een grote mate van zelfstandigheid, het kunnen ontvangen en geven van liefde en het vermogen om te denken.

Samen met tien anderen heeft hij een gesprek gehad over de dood, waardoor thema’s naar voren kwamen als angst voor lijden dat aan de dood voorafgaat en twijfel en zekerheid over wat er na de dood is. Schelling spreekt liever niet van stervenskunst, maar van levenskunst met aandacht voor het einde. Hij haalt aan wat Jozua en ook David zeggen over hun einde: ik ga de weg van de hele aarde. Dat spreekt hem aan. Over Jezus zegt de schrijver: Hij werd het ultieme beeld van de hoop, want de dood blijkt niet het einde te zijn. Over die hoop lees je vervolgens niet veel meer. Met een verwijzing naar Prediker zegt Schelling dat het gaat om het leven voor de dood. Maar is er niets meer te zeggen over na de dood?  Ik mis de troost die de opstanding van het vlees geeft en de belijdenis over het eeuwige leven (zondag 22). Schelling geeft zijn standpunt over actuele thema’s als reanimatie, euthanasie en voltooid leven. Het slotgedeelte van het boek is erg praktisch en het schrijven van afscheidsbrieven raakt je echt.

Piet Zeilstra