Een huis van gebed

Recensie (WegWijs mei / juni 2015, jaargang 69, nr. 3)

Gemeenschappelijke gebedsdiensten zijn behoorlijk in zwang binnen onze kerken. Vandaar Een huis van gebed over gezamenlijk gebed en voorbede.

De schrijver legt in zijn boek de nadruk op Gods wil en de manifestatie van de heilige Geest.
‘Want zonder kennis van Gods wil met betrekking tot een bepaalde kwestie, of die nu internationaal, nationaal, plaatselijk, gerelateerd aan familie of persoonlijk is, verknoeien we alleen maar tijd. Bij gewoon bidden kunnen we God aanroepen, Hem ergens om bidden en om verhoring vragen. Als we niet precies weten wat zijn wil is, dan is het een kwestie van: niet geschoten, altijd mis.’
Maar sta je voor een probleem, bid dan tot je ‘een bijbelvers van de Heer op je hart krijgt’, zodat je met je lippen kunt verwoorden wat de hemel erover besloten heeft. Anders zal God niet handelen.
Kortom: Het gezaghebbend gezamenlijke gebed leidt tot het realiseren van de wil en het plan van God en de Heer zorgt voor de zichtbare uitwerking. Aldus Lance Lambert.

Ook dringt hij aan op onderlinge eensgezindheid, vooral met de verantwoordelijke en leidinggevende broeders. Hij benoemt slechte gewoontes en gebedsbelemmeringen die het gezamenlijk gebed ondermijnen en roept op ‘tot waakzaamheid om biddend Gods wil te volbrengen’.
Tot slot van elk hoofdstuk geeft hij praktische aanwijzingen ondersteund door anekdotes als bewijs van verhoring van gezamenlijk gebed.

Een veelheid aan woorden, die oproepen effect af te dwingen door het kunstje van het bidden onder de knie te krijgen. Laten we het maar liever houden op de vertrouwelijke omgang, die we mogen hebben met onze hemelse Vader.

Riet Steenbergen-Bustra