Geef me maar een kus

Kleine handreiking voor een eenvoudig bijbelgebruik in het pastoraat

Recensie (WegWijs juli/augustus 2009, jaargang 63, nr. 4)

Het zal je maar gebeuren. Dat een oudere zuster je om een kus vraagt. En ga je niet een grens over als je dat doet? Ds. Gijs Zomer overkwam het. En hij gaf een kus. Een heilige kus zoals bedoeld in Romeinen 16:16. Niet één, maar een heel boekje vol. Woorden van God om door te geven in blijde en moeilijke momenten in het leven van een ander. Als die ander naar het ziekenhuis moet of daar is. Verdriet heeft of eenzaam is. Troost behoeft of rouw draagt. Stervende is of geschonken leven mag ontvangen. Als die ander nog jong is of al vele jaren heeft mogen ervaren. Een boekje vol bijbelteksten om bij de hand te hebben. Voor alle momenten in het leven.
Ds. Zomer noemt zijn boekje een handboekje voor de ambtsdrager en de pastoraal werker. Maar er is niets mis mee wanneer je als ‘gewoon’ gemeentelid ook intensief gebruiker van het boekje wordt. In je kleine wijk of kring of op de bijbelstudievereniging.
Ds. Zomer mag dan wel zeggen dat zijn boekje een bladerboekje is. Wat mij betreft is het wel degelijk een leesboek. Met zeven fijngevoelige gedichten van Lenze Bouwers en een prachtige hertaling van de ziekentroost. En niet te vergeten behartigenswaardige woorden van de auteur zelf. Eén voorbeeld: als de dominee bij je op bezoek komt is het niet een mens die naar je omziet, nee, God komt je bezoeken. Kortom, een boekje dat niet in de boekenkast thuis hoort. Maar boven op je Bijbel. Voor als je op bezoek gaat. Of zelf de troostwoorden wilt lezen waaraan Christus richting geeft.

Henk Bouwmeester