
Leven vanuit rust
Een bijbelse ruimtereis
Recensie (WegWijs mei/juni 2023, jaargang 77, nr. 3)
Als je niets doet, gebeurt er iets
Van de Zweedse theoloog Sjödin had ik nog nooit gehoord. Zijn eerste boek in het Nederlands verscheen pas in 2019. ‘Leven vanuit rust’ was in Zweden echter al in 2013 verschenen. Sjödin werkt als pastor in Göteborg, maar schrijft daarnaast al dertig jaar lang columns en spreekt geregeld op de Zweedse radio en televisie. Het eerste hoofdstuk van ‘Leven vanuit rust’ begint met gedachten over uitrusten op de sofa. Veel problemen worden opgelost als je rust, op de sofa ligt. Als je niets doet gebeurt er iets. Hij omschrijft het zo: neem verantwoordelijkheid voor je leven door zorg te dragen voor je rust. Want wat gebeurt er tijdens rust? Het betekent loslaten. Een naam die je even niet te binnen schiet weet je later opeens wel weer. Rust is volgens Sjödin ook van plaats veranderd. Wij denken bij rust aan herstellen, weer op adem komen en je rust pakken. Maar God geeft aan de mens als eerste na de schepping een rustdag. Laat alles beginnen met rust in plaats van daar, met een diepe zucht, te eindigen. Hij is overtuigd dat rust geschapen is. Volgens de Joodse leraars schiep God op de zevende dag Menuah. Een woord dat niet in één woord te vatten is: stilte, duidelijkheid, vrede, rust. Sjödin schrijft veel over de sabbat en wat daaruit te leren valt over de rustdag. Soms weet je niet waar de schrijver naar toe wil, maar dan loopt het uit op een gedeelte dat je aanspreekt. Zoals: je mag niet werken op de sabbat zou moeten zijn: je moet ophouden met scheppen, wat God deed op de zevende dag. De kern is dat je rust omdat het moet. Het is bedoeld tegen onze neiging tot mateloosheid. In hoofdstuk 15 waar het gaat over vijanden van rust lees je dat Sjödin en zijn vrouw Lotte twee kinderen op jonge leeftijd verloren aan een hersenziekte. Een vijand van rust noemt hij zorgen hebben. Die hadden ze, maar hij formuleert het zo: ik ben hulpeloos, maar niet in de steek gelaten, machteloos, maar niet vergeten. Zuchten is misschien wel ons meest oprechte gebed. Je zou na het lezen van dit boek eens een interview met hem moeten lezen. Sjödin zegt ook dat de mensen zelf maar moeten ontdekken dat hij vanuit het christelijk geloof schrijft. En inderdaad, dat miste ik al lezend wel, naast de vele treffende uitspraken. Maar de kracht van het Woord, volgens zijn zeggen, ontdek je m.n. in het laatste hoofdstuk Het eeuwige leven wemelt van leven, waarin Sjödin als typering van Gods rust ziet: feesten. Dat zijn geen slechte feesten, maar bruiloftsfeesten.
Piet Zeilstra