Noblesse oblige

Dat was het dan weer: de meesten van ons zijn wel of niet (weer terug van) weggeweest. Heel Holland snakt, schreven we eind juni op deze plaats.

En, wat je ook gedaan hebt, heeft het aan de verwachtingen voldaan? Of waren de verwachtingen zo hoog gespannen dat het alleen maar kon tegenvallen?

Een deel van Holland heeft zich herpakt; voor hen wordt het ‘nieuwe normaal’ minder als nieuw en meer als normaal ervaren.

Een ander deel van Holland is volgens mij toch echt wel gezakt door zich niet of nauwelijks om welke regel dan ook te bekommeren. Lak aan corona, dus. Plaatsvervangend schaam ik me voor zulk gedag.

Het wordt niet altijd hardop gezegd omdat corona ver weg lijkt, maar slordige omgang met de regels verslaat zijn duizenden. Totdat er in een buurgemeente ineens wel corona opduikt.  Iedereen is een dag of wat onder de indruk en door maar weer.

Laten we wel wezen, soms ontkomt het je in de spontaniteit van het moment; ook ministers en koningen hebben daar last van. Hun fouten worden breed uitgemeten vanwege hun voorbeeldfunctie en geloofwaardigheid. Dat zal waar zijn. Maar als christen heb je natuurlijk minstens zo’n grote verantwoordelijkheid om een en ander uit te stralen, of het nu meevalt of niet. Hier is Gods Naam in het geding.

En nu staat het nieuwe seizoen weer op de agenda. Is het veilig om (in aangepaste versie) de gezamenlijke bijbelstudie op te pakken of is deze activiteit ondertussen een zachte dood gestorven? Als dat zo is, wat is er voor in de plaats gekomen?

Laten we het daarbij of nemen we elkaar mee om aan de slag te gaan. Weet je  bevoorrecht door je ‘adellijke afkomst’! Ga samen je roots onderzoeken, er iets goeds mee doen en ontdekken hoe je ernaar te gedragen. De Heer zal het zegenen, Hij noemt ons immers gelukkige mensen als we vreugde vinden en ons verdiepen in zijn wet, dag en nacht.

Riet Steenbergen.