
Stamboomonderzoek, wat kunnen mensen er druk mee zijn om uit te vissen uit welk ‘nest’ ze komen. Misschien valt het gunstig uit en geeft je afkomst jou meer status. Maar voor hetzelfde geld loopt het zo dat je het niet eens wilt weten; dan is dit het einde van een romantische droom.
Geslachtsregisters kom je ook in de bijbel tegen; het zijn niet de meest gelezen hoofdstukken. Vaak slaan we ze maar over, al die namen die je vaak niet eens kunt uitspreken en die je bovendien niets zeggen, wat heb je eraan? En toch: Het Nieuwe Testament begint zelfs met een geslachtsregister, het geslachtsregister van Jezus Christus nog wel. Als je daar serieus naar kijkt, kom je nogal eens bekende namen tegen: Abraham, Jacob, Juda, Tamar, Perez, Rachab, Ruth, Boaz, David, Bathseba, Salomo, Rehabeam, een bonte rij godvruchtige en goddeloze koningen, Zerubbabel, Maria en Jozef. Alles wat God verboden heeft komt aan je voorbij, niets wordt onder tafel geschoven. Daartussendoor lees je gelukkig ook namen van juist heel vrome mensen die heel dicht bij God leefden. Van alles wat dus.
Al met al geen reclame zouden wij zeggen. Hou maar op met dat stamboomonderzoek, daar wil je niet van afstammen. Kom je uit zo’n nest, ben jij er daar een van, dan moet ik jou niet.
Wat moet je hier nu van denken. Waarom staat dit in de bijbel? Moet dat nou echt, de vuile was zo buiten hangen? Jezus, de Zoon van de heilige God, komt op aarde en wordt mens, en dan blijkt dat Hij voortkomt uit een onmogelijk stelletje ongeregeld. En … Hij schaamt zich er niet eens voor, Hij zoekt zulke mensen juist op. Als dat niet ongekend en tegendraads is?
Of zou dat nu juist het wonder van Gods genade zijn!
Riet Steenbergen.