Geborgen liefde

Recensie (WegWijs juli/augustus 2009, jaargang 63, nr. 4)

Sarah is getrouwd met Paul en samen hebben ze twee dochtertjes. Zij heeft een goede baan als universitair docent en eigenlijk vindt ze dat ze alles wel goed op de rails heeft staan in haar leven. Ook in haar leven met God.
Dan vragen ze Hem om een derde kind en Sarah wordt inderdaad opnieuw zwanger. De zwangerschap is vanaf het begin heel zwaar. En in die tijd blijkt ook nog eens dat een van de kinderen een ernstige chronische aandoening heeft. Als dan een echo aantoont dat de baby zo zwaar gehandicapt is dat ze niet zal kunnen blijven leven, stort hun wereld wel bijna in. Maar Sarah en haar man kiezen ervoor, hoe moeilijk ook, om de zwangerschap uit te dragen, ondanks wat de medische wereld om hen heen verwacht. Want het staat voor hen vast dat deze dochter een kind van God is en dat Hij ook met haar leven – al zal dat wellicht al in de moederschoot eindigen – een bedoeling heeft. Gelukkig is Sarah’s moeder er en zijn er enkele goede vrienden die steun bieden.
Sarah en Paul noemen hun ongeboren kind Cerian, wat Welsh is voor ‘beminde’, en de zomer voor haar geboorte wordt voor hen ‘het jaar van Cerian’. In de laatste weken van de zwangerschap komen er ernstige complicaties, die Sarah bijna het leven kosten. De baby overlijdt kort voor de geboorte. Maar bij Sarah is er dan zoveel gebeurd in haar verhouding tot God, dat ze alles uit zijn hand kan aanvaarden. Hij is steeds (bijna zichtbaar) heel dichtbij, dat ervaart ze juist op de moeilijkste momenten sterk. Al wil dat bepaald niet zeggen dat er alleen maar berusting is en geen verdriet en tranen, woede en (soms) opstandigheid. Op de begrafenis getuigt ze ervan in haar dank aan Cerian omdat die haar heeft ‘geholpen een echo van Gods eeuwige liefde voor ons te horen’.
Sarah beschrijft een moeilijke periode uit haar eigen leven. Ze wil daarmee vooral benadrukken hoe ze door God is vastgehouden en geholpen, ook al moest zij door diepe dalen en gaf Hij vaak niet waarom zij bad. Al met al is dit een mooie, ontroerende en bemoedigende roman.

Marja Zwikstra-de Weger