Recensie (WegWijs maart/april 2012, jaargang 66, nr. 2 )
Dit is een multifunctioneel boek, een beetje zoals de auteur zelf, die wetenschapper (nieuwtestamenticus) is, maar ook bisschop was in de anglicaanse kerk. Enerzijds is het een bijbelcommentaar voor een breed publiek: niet te diep, maar ook niet oppervlakkig. Tegelijk is het prima als dagboek te gebruiken, omdat het erg leesbaar en scherpzinnig geschreven is, het evangelie actueel maakt, de lezer aanspreekt en een gedeelte met vragen, stellingen en gebeden bevat.
Dat waren de grote lijnen van dit boek. Nu wat details.
Wright deelt Marcus op in hapklare brokken (meestal zo’n tien tot twintig verzen lang). Eerst is er de bijbeltekst (NBV), dan volgt een stuk uitleg. Meestal begint hij zijn uitleg met iets wat hij heeft meegemaakt, iets uit het dagelijks leven. Vervolgens verbindt hij dit met het bijbelgedeelte, soms wat gekunsteld, vaker verrassend. Hij eindigt zijn uitleg vaak met een vraag.
De auteur bespreekt Marcus op een manier die mij maar door laat lezen. Misschien komt dat wel omdat ik als gereformeerde bepaalde bijbelse kaders heb (ellende, verlossing, dankbaarheid bijvoorbeeld), terwijl hij vanuit andere kaders schrijft. Zo levert het boekje veel nieuwe kennis en inzichten op, vooral op het gebied van het evangelie van Marcus als geheel. Wright schrijft namelijk veel over de rode draad in het evangelie, over ‘wat Marcus ons in zijn boek wil laten zien’, en dat soort zaken. Dat leidt overigens wel eens tot de vraag of hij de tekst niet wat te modern benadert, alsof het een hedendaags betoog is. En blijft het goddelijke van wat Marcus (be)schreef niet wat onderbelicht als het steeds gaat over Marcus die dit wil laten zien, dat accentueert, zo rangschikt en zus formuleert?
Niet alles in dit boek is dus zo maar te slikken, maar het dwingt me in ieder geval weer in de Bijbel te lezen en na te gaan waar de uitleg van Wright wringt. Het zet je aan het denken, zeggen ze dan. En dat is altijd goed.
Michiel Louter