Meditaties week 1
Zingen: Liedboek 303:1, 2, 3
Lezen: Efeziërs 2:11-22
Broeders en zusters, in de naam van onze Heer Jezus Christus roep ik u op om allen eensgezind te zijn.
1 Korintiërs 1:10
Waarom eigenlijk zou je als christenen en kerken naar eenheid streven (even afgezien van de vraag hoe je je die eenheid voorstelt)? Christenen en kerken hebben – soms eeuwenlang al – hun eigen dogma’s en tradities, elk streven naar eenheid is vragen om problemen en verspilde moeite!
Wel, allereerst omdat Paulus, meteen al aan het begin van zijn brief, daartoe in de naam van niemand minder dan de Heer Jezus Christus zelf oproept. Die oproep staat niet op zichzelf. Keer op keer benadrukt Paulus in zijn brieven voor alles dat de gemeente van Christus één moet zijn (zie Ef. 4:1-6 en Fil. 2:1-3). Het bewaren van de eenheid in Christus heeft in bijbels licht dus topprioriteit.
Maar waarom dan? Omdat eenheid de eerste bloem is die open bloeit uit het evangelie van Jezus Christus. Het is de kern van Gods eeuwenoude plan. Jezus Christus is gekomen om vijandschap plaats te laten maken voor vrede en om alle vervreemding te overwinnen door verzoening. Door zijn kruisdood wil God in een beweging zowel Zichzelf met de mensen als de mensen onderling verzoenen. Vrede voor hen die dichtbij waren (Israël) en vrede voor hen die veraf waren (de volken). Zo zijn zij in Hem één nieuwe mensheid en één nieuw lichaam.
Aan de eenheid in Christus hangt dus het allerduurst denkbare prijskaartje: het bloed van Gods eigen Zoon. Daarom heeft eenheid topprioriteit.