Dag 20

Zingen: Liedboek 364

Lezen: 1 Korintiërs 16:1-4 en 2 Korintiërs 8:7-9

Wat de collecte voor de heiligen betreft…
1 Korintiërs 16:1

Eenheid en collectegeld

Het grote loflied op de liefde zou een waardig slot van dit reeksje over ‘eenheid in Christus’ zijn geweest. Maar Paulus schrijft gewoon door. Want voor het woord ‘liefde’ alleen, hoe mooi er ook over geschreven en gezongen wordt, koop je nog niets. Het is als een vijfhonderdeurobiljet: in een winkel kun je er niets mee. Het grote woord ‘liefde’ wil als kleingeld over de toonbank gaan in talloze alledaagse daden van liefde. In een collecte voor dat ene lid dat lijdt bijvoorbeeld.
Collectes hebben in onze kerkdiensten geen hoge status. Onnadenkend doen we onze bonnetjes dikwijls in de collectezak. Daarom is het uiterst leerzaam, dat er werkelijk geen ander item in Paulus’ brieven is waarop hij zo breedvoerig ingaat als dit (zie ook 2 Kor. 8 en 9). De collecte voor de moederkerk in Jeruzalem is voor Paulus bepaald geen kleinigheid geweest. En juist de gemeente te Korinte wil hij daarbij betrekken, om die te helpen heel praktisch de wereldwijde eenheid in Christus gestalte te geven. Iets geven voor een gemeente ver weg, en dat bewust doen, schept een band. Het verwijdt je blikveld, het helpt je de weidsheid van Christus’ ene kerk te beseffen en te beleven. En je krijgt er zoveel voor terug.
Kortom, ook nu voedt Paulus het katholieke besef en hij brengt dat op het niveau van de liefde.