Dag 19

Zingen: Liedboek 92

Lezen: 1 Korintiërs 13:8-13

De liefde zal nooit vergaan.
1 Korintiërs 13:8

Waarom altijd maar weer de liefde?

Maar waarom is de liefde hét ingrediënt dat alles wat een mens voor God en zijn naaste doet waardevol maakt? Waarom is de liefde groter zelfs dan geloof en hoop? Omdat alleen de liefde eeuwigheidswaarde heeft en al het andere betrekkelijk is en van voorbijgaande aard. Onze kennis van God en ons profetische inzicht zijn als een incomplete puzzel. Zeker, de hoek- en kantstukjes liggen er (‘Wie mij heeft gezien heeft de Vader gezien!’; ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven’), maar verder zijn er nog zoveel leemtes. Wij denken over God en het geheim van het bestaan als kleuters, die zich afvragen hoe het toch kan dat de mensen aan de andere kant van de aarde er niet vanaf vallen. Wij zingen van Gods eeuwigheid, maar beseffen in de verste verte niet wat ‘eeuwig’ inhoudt. Wij belijden Gods almacht, zonder ons daarvan ook maar de flauwste voorstelling te kunnen maken. Wij loven God om zijn liefde, zonder te peilen hoe groot die is, hoe diep die gaat. Pas als wij oog in oog met God staan, vallen alle stukjes op hun plek.
Ook geloof en hoop zijn niet van eeuwigheidswaarde, maar, anders dan de liefde, van tijdelijke betekenis. Geloven en hopen zullen eens overgaan in aanschouwen en wat dan rest is de liefde, de liefde tussen God en mens, Bruidegom en bruid, tot in eeuwigheid. Halleluja, amen.
En daarom de liefde en altijd maar weer de liefde.