Dag 13

Zingen: Psalm 112:3

Lezen: 1 Korintiërs 11:17-34

Ik hoor dat u bij de samenkomsten in de gemeente partijen vormt.
1 Korintiërs 11:18

Het bederf van het beste is het slechtste

Juist de mooiste woorden kunnen soms ongelooflijk pijn doen. De gemeente bijvoorbeeld zingt blijmoedig Psalm 133, maar een van de gemeenteleden wordt niet gezien, ervaart geen verbondenheid en betrokkenheid. Dan is het zingen van zo’n psalm als zout in een wond.
Iets dergelijks hebben de armen te Korinte ook beleefd, keer op keer zelfs. Op schrijnende wijze namelijk werden zij tijdens de gemeentelijke samenkomsten steeds weer bepaald bij hun armoede.
In iedere samenkomst te Korinte werd de maaltijd van de Heer gevierd. Die ging gepaard met een gemeenschappelijke maaltijd, een liefdemaal. Met name de arme gemeenteleden (slaven, weduwen) zouden hierbij baat moeten hebben. Maar op het tijdstip dat de rijken zich aan de maaltijd zetten, zijn de armen nog aan het werk. Komen zij enige tijd later aan, dan treffen ze de rijken met weldoorvoede buiken en in beschonken staat aan. Langs sociale lijnen ontstaat dus een tweedeling in de gemeente, uitgerekend wanneer het lichaam en bloed van Christus gedeeld worden! Dit is wel zo pijnlijk. Het is de meest grove schending van het heilige der heiligen van Christus’ werk en kerk. Paulus wijst profetisch op de consequentie: Jullie roepen Gods toorn over je af, het oordeel is al gaande!
In de kerk worden de mooiste woorden gesproken, worden brood en wijn gedeeld. Laten we ons telkens afvragen hoe waarachtig dat is: ‘Leef ik, leven we hier ook werkelijk naar?’